Corio Trail 19 juli 2015 (37 km)

Eindelijk is het dan zover, Corio Trail, 37 km en 500 hoogtemeters.
Ik ben toch wel lichtelijk gespannen voor deze trail omdat het mijn langste trail wordt en er zitten toch redelijk wat hoogtemeters in die mij vaak meer afschrikken dan de kilometers. Vorig heb ik de 19 km van deze trail gedaan en dat was toen mijn langste. Maar goed ik ben nu wel gewend om 20-30 km te rennen dus het zal wel loslopen (hoe toepasselijk).

Tas al gepakt

Zaterdag had ik mijn tas al ingepakt, alles klaargezet omdat ik nog moest gaan werken om 16:30 en tegen 2:00/2:30 pas in bed zou komen. Het zou dus een korte nachtrust worden, daar had ik mij mentaal al op voorbereid. Ik had banaanhavermoutpannenkoeken, een banaanproteïneshake en sportdrank gemaakt. Twee verschillende outfits en schoenen klaar gezet omdat ik niet wist wat het weer precies zou doen. Ieder geval geen stress ’s ochtends, bang dat je wat vergeet.

Ontbijten

Na 4,5 uur slapen ging de wekker om 7:15 uur. Whaaa…nu al…het opstaan is dan toch wel even moeilijk, wat doe ik mijzelf toch weer aan. Sportoutfit aandoen en een klein kopje koffie om wakker te worden. Voor de rest drink ik de helft van mijn shake op en eet 2 kleine pannenkoekjes. Voor mij doen heb ik dan al behoorlijk wat op want normaal ben ik niet zo’n eter voor het rennen. Nu maar hopen dat mijn darmen meewerken voor ik in de auto stap. Gelukkig gaat dat goed en kan ik met een goed (en leeg) gevoel om 8:30 uur in mijn auto stappen.

Startnummer ophalen

Redelijk relax rij ik naar het adres waar de start is. Voor mij is dit een thuiswedstrijd. Ik weet waar ik zijn moet en dat geeft wel veel rust. Tegen 9:00 uur parkeer ik de auto. Er zijn nog niet zoveel auto’s maar er is ook genoeg parkeergelegenheid. Ik pak mijn tas en drink nog wat van mijn shake.
Ik haal mijn startnummer op en zie een aantal bekende. Ik geef ze een knuffel en we bespreken het weer en wat iedereen gaat rennen. Vannacht heeft het flink geregend en de temperatuur is gelukkig heel aangenaam om te rennen. Ik beslis om toch mijn speedcross aan te doen omdat er wordt gezegd dat het parcours flinke modderige stukken heeft. Ideaal trail omstandigheden, heerlijk.

Ik breng mijn tas weg. Er zijn voldoende kleedruimtes en je kunt je tas in een ruimte zetten die afgesloten wordt. Nog een laatste toiletbezoek en om 9:45 uur ben ik er helemaal klaar voor.

Klaar voor de start…

Ik sta buiten bij de start. Daar kom ik nog een aantal bekende tegen en ik sta wat te kletsen. Ondertussen wordt er het een en ander uitgelegd over het parcours. Ik luister maar hoor niet alles….zoals altijd.

Om 10:00 uur gaat het startschot en mogen de 37 km trailers vertrekken. Ik sta bij een groepje en vraag waarom zij niet gaan. Blijkt dat de solorenners moeten vertrekken en de teamlopers iets later vertrekken. Oeps….Diaantje beter opletten…..en ik vertrek ook. Ik haal de andere bij en loop het eerste stuk samen met een loopmaatje. Ik klets wat onderweg en pak mijn ritme. De eerste lus is vlak en loopt om het voetbalterrein heen.

Daarna lopen we een stukje door de wijk en dan gaan we het bos in. We lopen onder de A76 door en komen dan op een trailpad uit die langs de A76 loopt. Hier loop je een stukje op de MTB-route en de eerste hellingen zijn en feit. Vanaf hier kom ik een dame tegen met wie ik een praatje begin. Zij blijkt net als ik uit Sittard te komen, hoe toevallig. We wisselen onze namen uit. Op het vlakke stuk heeft zij er een behoorlijk tempo opzitten dat mij iets te snel is. Verderop kom ik haar weer tegen omdat zij niet precies weet waar ze heen moet. We komen de eerste bevoorradingspost tegen op 6,5 km die ik oversla.

De eerste lange beklimming

Dan komt de eerste lange beklimming. Deze rennen we samen naar boven. Het laatste stukje loop ik naar boven en hier worden foto’s gemaakt door John Parren. Toevallig loop ik voorop en de andere dame achter mij. Vanaf hier rennen we verder en gaat zij er als een speer van door naar mijn gevoel. Wauw wat heeft zij een tempo op de vlakke stukken. Ik heb haar wel steeds in mijn vizier maar kan haar niet bijhouden. Hoeft ook niet, ik wil deze trail gewoon lekker lopen en mijn doel is om binnen de 4 uur binnen te komen. Onderweg krijg ik te horen dat ik als tweede dame loop wat leuk is om te horen en je motivatie geeft om zo door te gaan. Verderop splitst een pad, moet ik nu rechts of links. Ik loop om een stukje heen op zoek naar de felgele pijlen. Ik zie niets en loop een stukje terug en wacht op de volgende renner. Daar komt mijn loopmaatje en hij zegt dat we naar links moeten. Had ik een pijltje gemist, toch beter opletten Diaantje

We rennen over de A2 en gaan naar rechts. Hier ga je het weiland in en loopt een heel stuk langs de A2. Het begint een beetje te miezeren wat eigenlijk wel lekker is. Ik weet dat we straks linksboven van ons weer door dit stuk landschap teruglopen en dan bij de 15 km bevoorradingspost komen. In dit stuk zitten nog wat beklimmingen maar ook een heel stuk vlak om te herstellen. Vlak voor de 15 km post komen er 3 renners voorbij die de 19 km doen. Ze zijn een 1/2 uur na ons vertrokken. Ongelooflijk hoe snel zij zijn en roep dat ook en wens ze nog succes.

Bevoorradingspost

Ik kom bij de tweede bevoorradingspost aan en vul mijn flesjes weer aan en neem een stukje chocolade en een candybar. Vorig jaar op dit punt dacht ik gelukkig nog maar 4 km. Nu realiseer ik mij dat de 19 km mij geen voldoening had gegeven. Het ging tot nu toe lekker, ik ben bijna op de helft en vandaar af tel ik terug…hahahaha…echt een mentaal dingetje.
Ik vervolg de route, ik moet de weg oversteken en loop verder in het weiland. Vlak daarna komt de splitsing van de 19 en 37 km. Hier kom ik nog een maatje op de mountainbike tegen die de renners wijst welke route ze moeten nemen. Verstandig van de organisatie om hier iemand neer te zetten.
Vanaf hier is het parcours dus geheel nieuw. Ik loop een stuk omhoog langs fruitbomen. Daarna kom je in een dorpje waar je een stukje over de weg moet. Helaas kom je er niet onderuit om toch stukken over het asfalt te lopen. Maar wat mogen wij ons gelukkig prijzen dat je een trail kunt uitzetten midden in een woongebied. Ik heb hier dan ook geen moeite mee en vind dit ook wel even fijn omdat je dan ook goed kunt herstellen. Ik loop hele stukken alleen zonder andere renners tegen te komen. Van te voren was ik hier een beetje bang voor omdat ik wist dat er niet zo heel veel renners ingeschreven waren voor de 37 km. Wat als ik de weg kwijt ben en niet meer weet waar naar toe…ja dan ben je echt alleen. Maar tijdens het rennen viel dat reuze mee en had ik er geen problemen mee. De route was trouwens super aangegeven, de felgele pijlen zie je ontzettend goed. Chapeau voor het uitzetten en pijlen van het parcours. Ook kon ik gewoon mijn eigen race lopen, gewoon mijn eigen tempo.
Onderweg kom ik nog een maatje op de mountainbike tegen die mij aanmoedigt. Ondertussen denk ik dat ik wel op de helft zit of die gepasseerd ben. Ik heb geen horloge en ook geen app geactiveerd. Ik kan alleen checken hoe lang ik al loop. Hier ergens ben ik inmiddels 2 uur aan het lopen.

Na wat steile beklimmingen, vlakke stukken, door weilanden kom ik opeens een loopmaatje tegen die de weg kwijt is. Hij is inmiddels de laatste bevoorradingspost gepasseerd maar komt dus weer op een punt waar hij al geweest is. Ik zeg dat ik de post nog niet voorbij ben en snel is hij er weer vandoor. Vlak daarna kom ik bij de laatste bevoorradingspost en maak een praatje met de vrijwilligers. Hier staat namelijk een loopmaatje van mij. Zij is 24 weken zwanger en kan zelf niet meelopen maar staat er wel als vrijwilliger samen met haar moeder en vriend, geweldig toch. Ik vul mijn flesjes weer en neem wat zoute stengels en vervolg mijn loop.

Nog maar 12km; aftellen

Nu is het nog maar 12 km en kan ik gaan aftellen…ik ga het halen….yes yes yes. Ik zit hier op een tijd van 2,5 uur en realiseer mij dat ik makkelijk binnen de 4 uur kan finishen, het geeft mij wel vleugels….whoop whoop. Eerst is er een heel stuk naar beneden, lekker. Dan kom ik onderaan bij een boerderij en zie geen pijltje meer. Aaaaa waar moet ik nu naar toe??? Ik besluit om de weg op te rennen en naar links te gaan. Ik kijk goed om me heen en zie links in het weiland op zo’n 100m felgele pijltjes hangen. Oke…yippie….denk ik, ik zit goed en besluit om het stuk over de weg te rennen. Als ik een paadje links van mij zie, ga ik deze in en zie gelukkig aan het einde een felgeel pijltje. Wat ben ik blij dat het felgele pijltjes zijn want die zijn echt goed te zien van een afstand.
Ik zit weer op het parcours en heb een heel klein lusje extra gelopen. De beklimmingen die nu komen die voel ik wel maar dat mag ook wel na 25 km. Dan komt er een heel stuk boven op het plateau en nu begint het harder te regenen. Op zich heb ik er geen last van want het is warm genoeg. Ik loop het bos weer in en hier ergens komt het eerste mannenteam mij voorbij rennen. Ik vraag na hoeveel tijd zij zijn gestart en dat blijkt een 15 min. te zijn. Ik feliciteer ze alvast en zeg dat ze goed bezig zijn. Vlak daarachter gaan we weer de A76 onderdoor en lopen rechts een pad in. Ik weet nog van vorig jaar dat dit een hele lange beklimming gaat worden. Hier haalt een renner mij ook in en we lopen een stukje samen. Ik moet echt bij het steilste stuk een looppas erin zetten. Hij pakt zijn tempo weer op en rent door. Op het einde van de beklimming moeten we weer links het bos in en daar haal ik nog een renner in. Ik ben er bijna, het laatste stukje en weet dat dit een geweldig stukje van de trail is. Hier zijn mooie singletracks en The Wall. Een hele steile beklimming, ontzettend glibberig en je kunt je met een touw optrekken. Het mannenduo is zich naar boven aan het hijsen, ik volg ze. Daarna nog wat singletracks met een aantal hellingen en dan is er de finish.

Finish !

Ik kom binnen en de klok geeft 3:40 uur aan en weet dat ik als tweede dame gefinisht ben. Stiekem ben ik wel een beetje trots op mijzelf omdat ik mijn doel bereikt heb met een flinke marge.
Ik zie de eerste dame zitten en feliciteer haar. Zij blijkt maar op 3 minuten voor mij binnen te zijn. Thuis heb ik bij uitslagen.nl naar haar tijden gekeken en ben echt onder de indruk van haar. Zij heeft tijden van 15-16 km/uur staan terwijl ik 12-13 km/uur heb staan op wegwedstrijden. Ze is echt een topatlete en dan ben ik maar 3 min. naar haar gefinisht. Het aantal dames die de 37km deden waren maar schaars. Totaal 4 dames en de dames 3 en 4 kwamen een 1/2 uur een uur na ons binnen.

Mijn mening van deze trail:

Positief:
Kleinschalig, voldoende parkeerplaatsen en kortbij, mooie startlocatie, goed verzorgde ruime omkleedruimte met douchegelegenheid, mogelijkheid tot opbergen van tassen, bevoorradingsposten 3 stuks met veel keuze zoals water, sportdrank, cola, zoute stengels, chips, chocolade, wafels, koekjes en divers fruit, ophalen van startnummers ging soepel, opvouwbaar drinkbeker gekregen, bekervrije trail wat van te voren duidelijk aangegeven was maar toch een aantal kartonnen bekers voorradig waren, met als gevolg geen rondslingerende bekers en papiertjes langs het parcours, chiptiming, bij finish kon je een blikje Rädler nemen met of zonder alcohol, voor ieder team en afstand prijzen , bijzondere prijzen, inschrijfgeld tov faciliteiten goed, enthousiaste vrijwilligers en behulpzaam, goed uitgezet parcours en een heel afwisselend mooi parcours.
Puntjes van kritiek:
De site was moeilijk te vinden of te openen
Opbergen van tas zou ik koppelen aan een startnummer.