Zaterdag 3 oktober 2015 is het dan zover. De zwaarste Marathon van Nederland bij de Wilhelminatrappen in Landgraaf zou een feit worden. Beter bekend als de trappen van Snowworld.
Ik had mij ingeschreven voor de halve Marathon wat zou betekenen 508 treden, 80 hoogtemeters en 1,1 km per ronde en dan 19x.
De aanloop naar de 1/2 Trappen Marathon
Mijn voorbereiding voor deze uitdaging bestond uit een aantal keren de trappen te bezoeken en dan diverse keren op te rennen/lopen. Ik wist wat mij te wachten stond omdat deze trap ook in het parcours van de Hivernaltrail ligt en ik zo af en toe een Bootcamp met een groep rondom de trappen doe.
Met de eerste training ging ik voor 5x. Uit ervaring wist ik dat ik naar boven toe een afwisselend tempo moet pakken. Ik begon met een aantal blokken omhoog te rennen met 2 treden tegelijk en daarna met 1 tree per stap. Dit wisselde ik af met 2 treden al stappend en 1 tree al rennend. En dan ben ik boven, even bijkomen en genieten van het prachtig uitzicht en dan weer naar beneden. Ik koos ervoor om rechts via de MTB-route langs Snowworld naar beneden te rennen. Wanneer ik dan weer onderaan bij de trappen uitkwam had ik een rondje van 1,6 km erop zitten.
Dit herhaalde ik nog 4x en voelde dat mijn benen na 5x redelijk vermoeid waren.
De tweede training wilde ik de trappen 10x gaan doen op een woensdagochtend. Tijdens de training merkte ik toch dat het beter was om iets minder te doen. Mijn benen waren nog te zwaar van de Trail Des Fantomes (31 km) die ik de zondag ervoor had gedaan. Ik hield het dan ook op 7x die dag.
De laatste training wilde ik toch echt 10x de trappen bedwingen. De mogelijkheid voor mij hiervan was alleen nog maar 2 weken voor het evenement. De week erna ging ik de St. Pieterstrail (32 km) doen en ik wilde toch echt een weekje rust tussen beide uitdagingen hebben. Vooral rust wat betreft belasting bovenbenen door de hoogtemeters.
De laatste training pakte ik de trappen 10x. Ik rende een aantal keren linksom en rechtsom naar beneden om wat afwisseling te hebben. De laatste afdaling ging ik via de trappen omlaag, 2 blokken omlaag en 1 omhoog zodat ik in totaal 11x naar boven was geweest.
Zou ik er klaar voor zijn????????
En toen was het zover
Die ochtend ben ik om 7 uur opgestaan. Mijn tas had ik al redelijk klaar staan. Ik neem een kopje koffie zoals elke ochtend en een uurtje later eet ik een klein beetje havermoutpap. Ik eet zelden ’s ochtends en ook zelden voor een run maar ik moet toch iets van energie binnenkrijgen voor deze uitdaging. Tussen 8:30-9:00 uur vertrek ik. Voor mij is het een half uurtje rijden. Ik parkeer bij het Sport & Leisure Park en loop naar de trappen, dit is 1 km lopen.
Daar aangekomen zie ik al een aantal bekende, gezellig. Ik hoor dat we bovenaan moeten starten. Uhhhhhh…..dus een extra keer naar boven, alsof het nog niet genoeg is. Ook hoor ik dat je het startbewijs moet ophalen in de kantine van het Sport & Leisure Park. Pfffff………nog meer 
kilometers. Gelukkig kan ik met een bekende van Foras! even met de auto op en neer, dat scheelt weer.
Ik loop om 10:30 uur heel langzaam de trappen naar boven, wil geen energie verspillen. Boven is de bevoorradingspost, tassendepot, start, finish en de mat voor tijdsmeting. Ik deponeer mijn tas en hoor dat we een stukje omlaag moeten op het pad zodat we precies een halve Marathon (21.100 meter) hebben. We krijgen uitleg over het parcours en daarna is het startschot.
Mijn tactiek (als je van een tactiek kunt spreken) is om heel gedoseerd te lopen en wel afwisselend tempo en afwisselend 1-2 treden per keer. Met in mijn achterhoofd dat ik om 17:00 uur nog moet werken tot middernacht en dus nog 8 uur op mijn benen moet staan, wil ik niks forceren. Ben wel een beetje bevreesd dat ik kramp ga krijgen in mijn kuiten omdat ik dat 2 weken terug ook heb gehad met de St. Pieterstrail.
We starten dus door eerst een klein stukje naar de top te lopen om dan weer naar beneden aan de linkerkant van de trappen het pad te volgen. Halverwege kruis je de trappen. Om elkaar niet in de weg te lopen hebben ze een brug gebouwd over de trappen. Via een plankje ren je naar boven, ren je over de brug en ga je via een aantal treden naar beneden. Superoplossing moet ik zeggen. Daarna loop je het pad tot onderaan de trappen. Hier loop je over een loopbrug over de visvijver waar veel toeschouwers staan en een DJ die heerlijke pump-up-muziek uit de boxen laat schallen. Dan begint de klim van 508 treden. Ik neem de eerste 4 blokken met 2 treden tegelijk in rentempo. Daarna ga ik over op staptempo, ook met 2 treden tegelijk. Mijn handen hou ik op mijn bovenbenen en hang daarbij iets naar voren.
Dit gaat lekker en zo kom ik boven. Eerste ronde gehad…..nu nog 18x.
De rondes vorderen, 5x……ik merk dat ik het fijn vind om de trappen met 2 treden tegelijk te pakken. Ik hou de tactiek van de eerste ronde dan ook lang vol. Gewoon doorgaan, zoveel mogelijk het tempo aanhouden. Bij 10x wordt het toch wat zwaarder maar bij 11x heb ik de helft gepasseerd en kan ik terugtellen. Het publiek is geweldig, elke keer krijg je complimenten en klappen ze voor je. Dit geeft je toch wel energie om door te gaan. Onderweg maak ik zo nu en dan een praatje met andere deelnemers en met bekende die staan te kijken. En dan moet ik nog maar 5x……….gaat eigenlijk best goed moet ik zeggen. Bij de laatste 3 beklimmingen begin ik mijn boevenbenen goed te voelen en merk ik dat het tempo ook iets afneemt. Maar ik vind het niet erg, ben er bijna en dan heb ik de Challenge gehaald.
Mijn laatste ronde besluit ik een sprintje in te zetten naar beneden toe. Al lachend kom ik boven want ik weet dat ik het gehaald heb. Boven hoor ik dat ik de eerste dame ben van de halve Marathon…….binnen in 2:44 uur …..geweldig……nooit verwacht…..maar wel zo tof. En het gekke is …….ik ben niet uitgeblust.
Ik besluit dan ook om na een half uur nog een extra rondje te doen met een maatje om hem te ondersteunen, hij loopt met Crossvest de halve Marathon.
Daarna is de prijsuitreiking. Ik win een cadeaubon van Loperscompany Harry Driessen in Heerlen, een boek over hardlopen en een startbewijs voor de Hivernaltrail…..wauw wat een prijzen.
Mijn mening
Ondanks dat het steeds hetzelfde rondje was van 1,1km vond ik het geen moment saai. Dit kwam vooral doordat er vele toeschouwers waren die iedereen aanmoedigde. Ik vond het heel feestelijk overkomen allemaal. Ook had iedere deelnemer veel respect voor elkaar ongeacht welke afstand je deed en hoe lang je erover deed. Daarbij had ik het geluk best veel deelnemers te kennen waardoor het heel gezellig was onderweg.
De organisatie was prima. De aangeboden faciliteiten waren ook voldoende. Wellicht zijn er verbeterpunten maar voor de eerste keer is er weinig op aan te merken. Mijn tip voor de volgende keer is om toch voor een bekervrije evenement te kiezen omdat de deelnemers heel vaak langs de bevoorradingspost komen en telkens een nieuw plastic bekertje nemen en dus veel plastic bekertjes verbruiken.
Kort gezegd: Een mooi innoverende uitdagende challenge voor jong en oud & gevorderde en beginnende sporter.
