Het grote avontuur voor mij begint zondag 9 augustus. Voor de allereerste keer in mijn leven ga ik met een eenvoudig tentje in mijn uppie naar een camping. Mijn doel van deze trip is de Müllerthal Trail route 2 te gaan doen in Luxemburg. Ik heb daar zo’n mooie foto’s op FB voorbij zien komen dat ik deze graag zelf wil doen.
Oproep op Facebook
Na een oproep op FB wie mee wilt gaan, komen er een aantal reacties. Helaas door verschillende redenen lukt het toch niet om met mij mee te gaan. Dus het wordt een “trail on my own” in een onbekend gebied. Ik vind het toch een “big step” en moet wat moed verzamelen om te gaan.
Camping Echtenacherbrück
Ik heb hier en daar wat informatie opgevraagd en hoop goed voorbereid op pad te gaan. Ik vertrek in de middag van huis en kom 2 uur later op Camping Echtenacherbrück aan. Hier heb ik een plaats gereserveerd. Ik heb gekozen voor deze camping vanwege het aanbod aan faciliteiten zoals fatsoenlijke douches en wc, een zwembad, wifi (wel tegen betaling maar deze werkt wel), ligt aan een riviertje en je bent zo in het dorp.
Het is even wennen en ik voel mij een beetje opgelaten omdat ik alleen ben. Maar goed het is niet anders…….ff doorbijten…….tentje pakken en opzetten, niets van anderen aantrekken. Het opzetten van de tent gaat makkelijk want het is een 2seconds-tentje. Als ik gesetteld ben, ga ik de camping verkennen en later het dorpje.
Ik nestel mij in mijn bedje en kan vrij goed slapen.
Wakker worden
’s morgens word ik wakker van de regen, gelukkig niet zo hard. Ik trek mijn sportkleding aan en hoop nog naar de wc te kunnen. Tja…dat is weer zo’n ding…..gaat natuurlijk niet…..vreemde omgeving enz. Dan maar even wachten. En wat gaat het weer doen……blijft het regenen…..ik krijg het zelfs koud ….hier had ik niet op gerekend want de voorspellingen waren afgelopen dagen anders. Tja…en nu…ik kijk op weeronline en zie dat het de komende uren niet veel beter wordt en baal toch wel een beetje. Ik wacht nog een uurtje maar beslis dan om te gaan. Mijn camelbag had ik reeds gevuld met 2 liter isotone drank, reepjes, gelletjes, verband, klein handdoekje en een tekenpen. Wauw…zoveel heb ik nog nooit meegenomen…..maar ik ben ook geheel op mijzelf aangewezen……geen bevoorradingsposten zoals bij georganiseerde trails.
Inmiddels is het gestopt met regenen…..dat is wel fijn.
Op weg naar de Start!
Ik rij naar Berdorf om daar te starten. Maar na een aantal pogingen om de juiste startplek (via andere gekregen) te vinden word ik een beetje moedeloos. Waarom vind ik de route niet waar je kunt instappen en ook je auto fatsoenlijk kunt parkeren? Ik rij wat rondjes maar vind de plek niet….de moed zakt mij in de schoenen.
Ik parkeer uiteindelijk op Parking Hohllay dat vlakbij Hotel Perekop in Berdorf ligt. Hier zie ik geen bordje van de Müllerthal Trail en besluit om naar Echternach Gare te rennen. Dit is 6,6 km en vandaaruit kan ik anders terugrennen of naar een ander plaatsje rennen en denk…. dan maar geen Müllerthal vandaag.
Bordje met route
Maar in Echternach op het busstation zie ik opeens een bordje van de route.
En nu………Diaantje ………make up you’r mind……….doen of niet…..het is bijna 12:30 uur………dus tijd zat nog…..wacht toch niemand op je ……hahaha.
Ik besluit om de route 2 te volgen, deze zou 33 km zijn volgens de borden. Ik heb natuurlijk al 6-7 km erop zitten dus nog 27 km te gaan.
Ik moet vanuit het dorpje meteen een flinke klim maken en kom dan ook meteen in het bos.
Ik vind het behoorlijk zwaar aanvoelen en bedenk dan dat de camelbag best een belasting is. Gelukkig zal die leger raken hoe verder ik kom. Nodig heb ik hem zeker gehad want op het einde is de camelbag ook zo goed als leeg.
Ik loop zo goed als de hele route door het bos, bijna alles is beschut, langs flinke rotspartijen, zelfs door de kloven van de rotsen en langs kabbelende beekjes. Het doet mij denken aan een filmdecor, trollenbos…..sprookjesachtig. Bijna de hele route is onverhard. Heel af en toe loop ik over open stukken, een stuk verharde weg en moet ik enkele straten oversteken. Echt goed tempo maken lukt mij nergens……..was ook niet de bedoeling van vandaag. Bij elke stap moet ik verdomd goed opletten waar ik mijn voeten neerzet, zowel omhoog als omlaag. Het is ook allemaal vrij glad omdat het zo’n beschut gebied is en het dus vochtig blijft. Er liggen veel rotsen op de paden en er is veel hout gebruikt voor de vele trappen. De hele route ga je naar boven ……….naar beneden……met een aantal steile beklimmingen …… afdalingen…..en vele trappen…..en tot mijn verbazing geeft mijn endomondo-app 2130 HM aan…..whaaa……..the max voor mij tot nu toe……..achteraf begrijp ik dan ook waarom het soms zo zwaar aanvoelde.
Pik-en-pik donker
Onderweg sta ik vaak stil om foto’s te maken en te genieten van wat ik tegenkom, de ene rotspartij na de andere……prachtig stuk natuur. Er is zelfs een kloof waar ik door moet die pik-en-pik donker is…….spooky ….
Gelukkig is de route super goed aangegeven en op verschillende plekken staan wegwijzers met naamplaatsen erbij. Erg handig want dan kan ik steeds controleren op de plattegrond of ik nog de goede richting uitga. Het geeft mij ieder geval een goed gevoel. Heel af en toe is het oppassen welke richting ik uit moet gaan omdat je de route van meerdere startpunten kunt beginnen. Het is dan ook aan te raden om de plattegrond van de routes mee te nemen.
Het is al 17:30 uur als ik weer bij de parkeerplaats aankom. Yes yes yes……wat ben ik blij dat ik het gedurfd heb……….whaaa……….I did it!!!!!!!
Stiekem ben ik toch trots op mijzelf………..en wie weet wat er nog op mijn pad komt.
