Het weekend begon goed voor mij: ik liep de FBK Dubbele Mijl. Ik keek erg uit naar deze wedstrijd, omdat ik de afgelopen weken langere afstanden gelopen had (7-10 km). Deze wedstrijden gingen beter dan ik had verwacht, maar de korte afstanden trokken nog steeds. Op zondag liep ik mee met de Ladiesrun in Groningen en eindige daarmee mijn hardloopweekend.
FBK Dubbele Mijl (3,2 km)
Inmiddels heb ik deze wedstrijd al tweemaal meegelopen en elke keer heb ik mijn PR iets kunnen aanscherpen. Ik ging er deze keer natuurlijk ook voor. Ik wist die middag nog niet wat ik zou aandoen. Toen ik uit Groningen vertrok, regende het erg hard. Ik wist niet of mijn short en hemdje geschikt waren om in te lopen. Eenmaal aangekomen in Twente kwam het zonnetje door en was ik blij dat ik niet meer sportkleding had meegenomen. Ik kwam er wel achter dat ik mijn zonnebril was vergeten… Gelukkig was de wedstrijd in de avonduren. Ik hoopte dat het droog zou blijven, maar ik wilde hoe dan ook een PR lopen. Mijn PR staat op 13.46 minuten en dat kon beter vond ik zelf. Daarnaast had ik wat na te streven. In de e-mail met je startnummer werd ook gevraagd welke tijd je ging lopen. Ik mailde terug dat ik van plan was om rond de 12 minuten te gaan lopen. Ik wist dat het mogelijk was, maar het ging heel pittig worden.
Op de wedstrijddag zelf at ik erg vroeg, zodat mijn eten kon zakken. Voor aanvang van de wedstrijd at ik nog even een koekje en nam ik was extra zout. Het was immers nog vrij warm. Ik stond samen met mijn looppartners op tijd bij de start. Na een korte introductie van Evy (bekend van Hardlopen met Evy) startte eerst de 10 km en daarna de dubbele mijl. Ik stond achter de lopers waarvan ik wist dat ze een tandje sneller gingen. Ik zette mijn horloge en mijn muziek weer goed. Na het startschot kon ik moeilijk een tempo vinden. Er liepen langzame lopers voor me, maar ik werd ook aan alle kanten ingehaald. Het kostte me zeker 500 meter voordat ik mijn ritme een beetje te pakken had. Met moeite haalde ik nog wat lopers in en kreeg het zwaar. Het tempo lag erg hoog en de benauwdheid kon ik amper te boven blijven. Tijdens het lopen dacht ik alleen maar: doorgaan, doorgaan. Ik keek tussendoor niet op mijn horloge naar de afstand noch mijn tempo. Op een gegeven moment had ik door dat ik er bijna was, want het FBK station was in de buurt. Ik moest nog even diep ademhalen, want ik wist niet goed waar de finishboog zou staan. Alle lopers finishten in het stadion, maar je zult dan net zien dat de boog aan de andere kant staat en je nog minimaal 300 meter moet. Tot mijn verbazing stond het dichtbij (max. 100 meter!) en op het laatst probeerde ik mijn tempo nog iets te verhogen. Ik kwam met een tijd van 12.24 minuten over de finish. Gaaf! Na de finish was ik erg benauwd en het kostte me veel tijd op weer goed op adem te komen. Het was een mooi begin van mijn weekend.
Ladiesrun (2,5 km)
De Ladiesrun werd gehouden op dezelfde dag in vier verschillende steden gehouden. Ik stond aan de start in mijn woonplaats Groningen. Ik was eerst van plan om de 5 km te lopen, maar toen zag ik iets waar ik niet lang over na moest denken: de 2,5 km. Dit werd het! Als ik 2,5 km moet lopen, kan ik alles eruit gooien en lekker op een hoog tempo starten én finishen. Plus ik heb nog niet veel wedstrijden gezien waarbij deze afstand mogelijk is, dus deze kans pakte ik gretig aan.
Op de wedstrijddag deed ik rustig aan en ik was verbaasd over de temperatuur toen ik naar buiten stapte. Ik haalde gauw nog wat extra water en zout op, dat zou ik nodig hebben! Ik ging lekker op de fiets en had al vrij snel mijn startnummer. Natuurlijk was ik te vroeg en moest nog lang wachten voor de start. Ik besloot geen warming-up te doen, omdat ik al aan het zweten was door de hoge temperatuur. Nadat de laatste loopster op de 5 km gefinisht was, kon ik bij de start gaan staan. Ik stond op de tweede rij en stak met hoofd en schouders boven de andere loopsters uit. Er stonden enkele volwassenen vooraan, maar het waren voornamelijk kinderen die daar stonden. Toch liet ik me niet uit het veld slaan. Ik weet hoe snel die beentjes kunnen gaan! Na het startschot merkte ik dat ik sneller ging dan ik gepland had, maar 2,5 km… Dat moest lukken. Al snel zag ik twee loopsters flink versnellen en ik kon ze met mijn tempo inhalen. Ik liep na de eerste twee bochten al voorop, achter de fietsers. Voor één moment dacht ik: wow, zo voelt dit dus. Ik had nog nooit achter de fietsers gelopen. Na 1,5 km zag ik in mijn ooghoek een andere loopster naast mij komen lopen. Ai! Ik had geen efficiënte weg, want ik liep op de stoep, de straat bestond uit klinkers. Ik zou tijd verliezen als ik daar bleef lopen. Dat wilde ik niet. De loopster nam later iets gas terug en kon ik met moeite meer afstand creëren. Ik keek niet op mijn horloge.
Zo af en toe keek ik achterom. Het voelde fantastisch om eerste te lopen, maar ik kneep ‘m ook een beetje. Ik wilde niet ingehaald worden! Na een scherpe bocht wist ik dat ik nog ongeveer 700 meter moest. Ik goot bij de waterpost wat water over mijn hoofd en vervolgde mijn weg. Ik kon de finish al voor me zien en besloot iets te versnellen. Dat ging niet makkelijk. Ik knalde nog bijna op een fietser die midden op de weg stond en ineens naar links ging. Ik riep nog: “Pas op!” en werd gelukkig niet geraakt. Ik zag de finish en keek nog één keer achterom. Ik wilde zeker weten dat ik eerste zou worden. Ik vond het fantastisch. Ik liep voor het eerst door een lintje heen. Het lijkt iets kleins, maar ik vond het geweldig. Ik finishte met een tijd van 10.24 minuten. Mijn doel was 10 minuten. Dat zat er helaas niet in, maar ik vond de wedstrijd geweldig.
