Nu het weer beter ging met mijn voet, plande ik drie korte hardloopsessies in één week. Ik moest natuurlijk voorzichtig zijn, want ik wilde niet opnieuw geblesseerd raken. Ik moest ook even mijn motivatie opzoeken. Natuurlijk baalde ik dat ik niet kon lopen, maar weer beginnen… Het was niet vanzelfsprekend.
Veel lopers zullen ook te maken krijgen met een wisselende motivatie. Wat doe je dan om toch gemotiveerd te raken en te blijven? Voor mij helpt het om inspiratievolle quotes te gaan lezen. Denk aan: “110% every day” of “Building a running beast one mile at a time!”. Waar ik ook elke keer om moet lachen: “If you see me collapse, pause my watch”. Soms heb ik het bij de finish moeilijk, dan kan ik de warmte niet kwijt of ben ik helemaal buiten adem van mijn eindsprint. En natuurlijk vergeet ik dan mijn horloge op te pauzeren of te stoppen. Als ik dan de uitspraak lees, moet ik lachen, want ik baal als mijn horloge door blijft lopen en ik geen indicatie heb van mijn tijd. En ja, ik zie mezelf ervoor aan om tegen iemand te zeggen om mijn horloge te pauzeren! Daarnaast heb ik mijn medailles een mooie plek gegeven in mijn nieuwe woning. Merendeel zijn deelnamemedailles, maar ik heb één goudkleurige medaille voor een eerste plek (V, 4 km). Deze wedstrijd werd gehouden in hartje winter: het ijs lag nog op de straten en het was flink koud. Mooie herinnering!
Maar terug naar mijn trainingssessies van deze week. De eerste sessie liep ik in Almelo. Het weer was niet optimaal: grauw en ik moest een tijdstip zoeken waarop het niet regende. Dit was ik niet meer gewend. De laatste keren scheen de zon volop! Toch hield de regen me niet tegen. Ik was er weer aan toe. Ik koos een rustige route langs een kanaal en gelukkig was het vakantie, dus ook de fietspaden waren rustig. Het viel me tegen. De vermoeidheid was goed te voelen in mijn lichaam van het verhuizen en ik sloeg eerder af. Uiteindelijk liep ik 3 km. Het was aan de korte kant, maar mijn lichaam kon even niet meer kilometers aan. Mijn spieren waren gevoeliger dan voorheen. Tijdens de verhuizing merkte ik al dat mijn spiermassa minder is geworden en ik was zelfs iets afgevallen. Geen wonder dat mijn spieren vermoeider waren! Dit weekend in de herkansing.
In het weekend ging ik hardlopen bij mijn vriend. Ik wilde gaan voor een korte ronde van 5 km, maar het was typisch Nederlands weer: het regende hard. Ik besloot op een tijdstip te gaan dat het minder hard regende, maar dat was lastig in te schatten. Gelukkig zag ik dat het na 12.30 droog was. Ik heb lange tijd met mijn hardloopkleding aangezeten. Ik wilde al rond 11 uur weggaan. Regen vind ik niet zo erg, maar ik wil niet bij de eerste paar meter doorweekt raken. Dan word ik kouder en krijg ik meer last van mijn spieren. Toen ik naar buiten stapte, was het fris. Ik had behoorlijk kippenvel. Ik liep eerst langzaam in om warm te worden. Bij de eerste meters merkte ik dat ik niet over- of underdressed was. Ik zette een hoog tempo in en heb 5 km interval gelopen, met gemiddeld 4:19 min/km op de hardloopstukken. Na het hardlopen wandelde ik langs huis om mijn portemonnee te pakken. Ik liep direct door naar de winkel en kon uiteindelijk een wandeling van 2 km bij mijn training optellen. Naderhand maar even een selfie gemaakt.
De training in Groningen was bij een loopgroep die ik op het oog had (enkele maanden al). Ik mocht een keer meetrainen om te zien of het was voor me was. Ik keek er al lange tijd na uit, maar met de verhuizing tussendoor kon ik nog geen datum plannen wanneer ik mee zou trainen. Dat kon nu wel. Ik moest ongeveer 10-15 minuten fietsen voordat ik er was. Vol goede moed en met nieuwsgierigheid ging ik op weg. Ik ging voor een zomerse outfit: kort broekje en T-shirt, want ik zou vanzelf warm worden. Maar net toen ik wegging, begon het te druppelen. Zou ik als een verzopen katje aankomen? Ondanks de vakantie was de groep vrij groot. Normaliter trainden ze met drie niveaugroepen, maar tijdens de vakantie zijn de drie groepen samengevoegd. En er was nog een nieuwe loper en we kwamen al snel aan de praat. De training duurde een uur en een kwartier en merendeel van de tijd had ik geen idee waar we waren (maar stiekem was dat wel fijn). Ik hoefde niet op de wegen te letten of waar ik heen moest: ik kon gewoon de kudde volgen. Het was pittig maar tegelijkertijd geweldig om te doen. Ik trainde altijd alleen, dus het was even wennen met een grote groep. We gingen eerst inlopen richting een parkeerplaats. Hier gingen we verschillende oefeningen doen voor loopscholing: huppelen, skipping, zijwaartse stappen. Veel diversiteit en een goede warming-up! Daarna liepen we op een laag tempo naar een andere locatie. Hier moesten we op de geasfalteerde stukken op een hoog tempo gaan lopen en op de zandweg op een laag tempo. Ik had zin om er veel uit te gooien, dus ik begon met 4 min/km op de geasfalteerde stukken en 5 min/km op de zandweg. Later kreeg ik nog een goede tip van een van de trainers: maak het tempoverschil tussen snel en langzaam (bij een intervaltraining) zo groot mogelijk, want dan is je training het meest effectief. Ik had eigenlijk naar 6 min/km moeten gaan op de zandweg. Dat ga ik onthouden. Hij zei ook dat de groep waarin ik zou komen na de vakantie veel goede vrouwelijke lopers hadden, die met een vergelijkbaar tempo liepen. Daar zou ik baat van kunnen hebben, omdat ik me dan aan hen kan optrekken (en zij aan mij). Na de pittige interval liepen we terug op een rustig tempo naar het clubhuis, waar we een aantal rekoefeningen deden. Ik merkte hoe strak mijn spieren waren. Thuis heb ik warm gedoucht en voor de nacht pakte ik mijn spieren warm in. Ik wist dat mijn spieren zou gaan voelen, maar ik ben met een zeer tevreden gevoel gaan slapen. Echt een aanrader zo’n loopgroep, voor alle niveaus!
Geef een reactie