Ik had me voorgenomen om geen virtuele runs meer te doen, omdat ik de sfeer, de toeschouwers en de adrenaline miste. Toch liet ik me verleiden om een september challenge te doen. Ik las het en dacht: leuk! Plus het werd een echte uitdaging. Voor deze challenge moest je drie afstanden lopen: een 5 km, een 10 km en, ja, een halve marathon (!). Dit laatste vormde natuurlijk de échte uitdaging. De drie lopen staan in de volgorde waarin ik ze heb gelopen.
21,1 km
Ik was vrij nerveus voor deze afstand, omdat ik het erg ver vond. Ik heb eerder 22 km gelopen, maar dat was erg zwaar. Deze keer was het niet anders. Ik liep eerst met 5.30 min/km en zakte later af naar 6 min/km. Enkele stukken liep ik nog wat langzamer. Met een fietser naast me die mijn drinken en andere spullen meenam, ging ik op weg. De eerste 6 km gingen prima. Ik wilde om de 5 km een korte pauze nemen, dus 6 km was al iets later dan ik wilde. Ik liep redelijk ontspannen en rond 11 km hield ik weer even pauze. Dit deed ik door wat te drinken en rustig te wandelen. Het was benauwd, maar door korte pauzes te nemen lukte het me vol te houden. Na 17 km begon ik het zwaar te krijgen en dat merkte ik ook aan mijn looptechniek. Één keer ben ik bijna gestruikeld (bij ruwweg 20 km) omdat de weg onregelmatig was en ik moeite had om mijn voeten goed neer te zetten. Ik kon me gelukkig overeind houden, maar mijn enkel kreeg een klap. Dat was even schrikken! Na een paar meter rustig dribbelen merkte ik dat de pijn afzakte. Wat een opluchting! De laatste kilometers gingen niet van harte, maar ik was erg trots op mezelf dat ik het had volgehouden. Ik blijf erbij dat kortere afstanden voor nu meer mijn dingen zijn.
5 km
De 5 km liep ik op een doordeweekse avond. Ik probeerde hierbij wel een iets hoger tempo aan te houden dan ik normaal zou doen tijdens mijn trainingen. Maar dat is uiteindelijk niet gelukt. Ik liep langzamer dan ik wilde en dat was natuurlijk te verwachten. Ik heb de spanning en de context van een wedstrijd nodig om hogere loopsnelheden te behalen. Maar al met al was het een fijne training, die ik na een dry needling afspraak liep. Mijn kuit voelde nog iets stijf aan, maar dat was de volgende dag weg.
10 km
Deze afstand besloot ik wel te combineren met een wedstrijd. Normaliter loop ik een korte afstand (5-7 km) of langere afstanden (ongeveer 15 km). Het leek me handig om te gaan voor een twee-in-een aanpak. Dit werd een wedstrijd in mijn geboortestad. Vorig jaar kwam ik geheel tot mijn verbazing op het podium terecht. Voor dit jaar was mijn doel om in ieder geval top 5 te halen, maar ook een PR te lopen.
Ik stond niet helemaal vooraan, dus het was vlak na de start wat dringen. Ik zag een andere snelle dame ook erg snel van start gaan. Ze liep op een hoog tempo en ik besloot haar bij te houden. Op een gegeven moment kon ik haar inhalen en liep ik zeer ontspannen verder. Het was zwaar, maar ik liep lekker. Ik merkte wel dat het benauwd was en hoopte vurig dat het niet erger zou worden. Helaas werd het wel erger en was ik genoodzaakt om te gaan wandelen. Balen! Zo kwam ik de rest van de wedstrijd door: hardlopen, wandelen, hardlopen, wandelen… Het was een strijd, maar toch erg tevreden met het resultaat: een 2e plek bij de dames! Mijn eindtijd lag ergens rond de 46 min en 30 seconden en dat was ook iets sneller dan vorig jaar.
Geef een reactie