Mijn eerste (obstacle run) Marathon

Een marathon lopen is een fantastische uitdaging. Tijdens zo’n marathon ook nog ruim 90 obstakels overwinnen is gekkenwerk!

23 september 2017 was het voor mij en twee vrienden D-Day. Ik ging eindelijk doen wat al in september 2015 op het programma stond. Toen gooide een blessure echter roet in het eten.

Wat en waarom een Obstacle run

Ongeveer vijf jaar geleden waaide OCR van de Verenigde Staten over naar Nederland. De afkorting OCR staat voor “Obstacle Course Racing”. In Nederland spreken we vaak over een obstacle run of obstakelloop. Een OCR is het beste te omschrijven als een hardloopevenement waarbij de deelnemers onderweg diverse obstakels tegenkomen. De route gaat vaak door de natuur en onderweg komen de deelnemers hindernissen, modder en water tegen. Veel hardlopers hebben OCR inmiddels ontdekt en zijn net als ik verslaafd geraakt aan de modderige parcours en uitdagende obstakels.

Nog nooit aan een obstacle run deelgenomen? Check dan onderstaande video.

Je ziet mij in onderstaande video overigens na 50 seconde roemloos kopje onder gaan 😉

Van ‘normale’ hardloper naar OCR-er

Hardlopen doe ik al sinds jaren. Het deelnemen aan kleine, lokale loopjes en grotere bekende evenementen zoals de Zevenheuvelenloop, Bruggenloop en de 10km tijdens de Rotterdam Marathon heeft mij in al die jaren een hele berg medailles en ervaring opgeleverd. Je zou me kunnen omschrijven als een ‘sociale hardloper’. Ik loop niet zozeer om als eerste over de streep te komen. Hoewel ik toch teleurgesteld ben als ik boven de 50 minuten op de 10km loop 😉 Gelukkig gebeurt dat nauwelijks. Nee, de sfeer tijdens hardloopevenementen en genieten van de omgeving vind ik minstens zo belangrijk.

• Tip: uitgebreid assortiment OCR Gear bij DutchMudMen.com

Mijn eerste kennismaking met obstacle runs (Mud Masters) was samen met collega’s in maart 2014. Ik was blij verrast. De sfeer tijdens het evenement was super. Daarnaast vond ik het SAMEN werken erg leuk. Obstacle Running is een tak van sport die zich kenmerkt door samenwerking. Daar waar de ‘normale’ hardloper zich vooral richt op de eigen prestatie, ligt de nadruk bij de Obstacle Runs op het samen trotseren van hindernissen. De foto hieronder is genomen tijdens Mudmasters, editie september 2014. De man met het groene shirt ben ik. De mannen links en rechts hebben me dan zojuist geholpen om de hindernis met de naam  ‘great walls’ (houten muur van ongeveer 2.50 meter hoog) te nemen.

Inschrijven voor de Mud Masters Marathon Obstacle Run

Die eerste kennismaking met obstacle running betekende zeker geen einde aan de ‘normale’ hardlooptrainingen en wedstrijden. Die bleef ik gewoon doen, maar tegelijkertijd ben ik aan meer obstacle runs zoals Mud Masters, Strong Viking, Venlostormt, Stormloop en de Strongman Run gaan deelnemen. Een andere hobby, fitness, sluit naadloos aan bij obstacle running. De hindernissen vragen om meer dan beenkracht. Techniek en kracht in de core, armen en de rest van het bovenlichaam is onontbeerlijk. Kortom: obstacle running is een prima reden om allround fit te worden/blijven.

Vanaf maart 2014 heb ik tijdens de obstacle runs gekozen voor afstanden van 18 km tot maximaal 22,6 km. Naarmate ik steeds meer bedreven raakte in die afstanden begon ik steeds vaker te denken aan het Koningsnummer: De Marathon. In 2015 en 2016  kon ik door blessureleed (stressfractuur en overbelaste kniebanden) een langere periode niet hardlopen. Het werd dus 2017!! In juni 2017 had ik voldoende vertrouwen in mijn lijf en was mijn conditie goed te noemen.

Trainen voor een obstacle run marathon

De inschrijving was zo gepiept. Nu nog een goed trainingsplan om Marathonfit te worden…..

Op diverse internetsites en op de facebookpagina van Team Dutch Mud Men kreeg ik van ervaringsdeskundigen voldoende tips over krachttraining, hardlooptraining en voeding.
Ik heb vanwege mijn blessuregevoeligheid gekozen voor slechts 2x per week hardlopen, bestaande uit een snellere korte afstand van max 8 km en een langzamere duurloop, opbouwend van 12 naar uiteindelijk 33 km. Voor wat betreft de krachttraining heb ik gekozen voor functionele krachttraining met de focus op optrekken en (omhoog) duwen. Omdat deze bewegingen bij nagenoeg alle obstakels worden gemaakt. De week voor de marathon ben ik koolhydraten gaan stapelen en tijdens de race heb ik geleefd op bananen, suikerbrood, sportdrank, repen en gelletjes.

De dag van de waarheid

Zaterdag 23 september 2017. De wekker ging om 07.00 uur af. Na nog snel een paar pannenkoeken naar binnen te hebben gewerkt, reden we vanaf een vakantiehuisje in Biddinghuizen omstreeks half 9 naar het terrein naast Walibi Flevo in Biddinghuizen.

We toonden onze e-tickets en kregen het welbekende enkelbandje met startnummer. Bovendien ontvingen we een opvallend geel hesje met aan de voorkant in duidelijke letters de tekst “Mudmasters 42 km”. Ik begreep later van de speaker dat er in totaal 116 hesjes waren uitgedeeld. Na het inleveren van onze tas met schone kleding en het strategisch neerzetten van onze tas met voeding voor die dag, liepen we naar het startvak. Daar hoorden we dat we eerst een rondje van 18km, dan 12km en daarna twee rondjes van 6km mochten lopen.

Start!

Kwart voor tien. We gaan van start!! Onderweg wordt overlegd tussen de marathondeelnemers. Hoe hebben zij zich voorbereid? Is dit ook hun eerste marathon? Wat is hun tactiek voor vandaag? Gebroederlijk en wetende dat ons allen een lange, pittige uitdaging te wachten staat, gaan we op pad. Onderweg worden diverse deelnemers geïnterviewd door Omroep Gelderland die tijdens een live-uitzending op verschillende plekken op het parcours verslag doen.

Hier bekijk je de uitzending van zaterdag 23 september nog eens terug

We hadden afgesproken dat we de eerste ronde van 18km met de handrem erop zouden lopen. We wilden vooral die eerste ronde fit en blessurevrij doorkomen. Die eerste ronde gaat perfect. We nemen de diverse onderdelen met namen als ‘pipe runner‘, ‘flyer‘, ‘great walls‘ en ‘monkeybars‘ met de grootste lol. Hoewel in veel video’s en foto’s de nadruk op de obstakels ligt, is het hardlopen op onverharde, vaak glibberige ondergrond niet te onderschatten. We maakten onze kilometers en gebruikten die voornamelijk om de hartslag omlaag te brengen en weer in ons ritme te komen. Eén ding is namelijk duidelijk. Door alle obstakels wordt je behoorlijk uit je ritme gehaald en schiet je hartslag omhoog. De weersomstandigheden zijn vandaag perfect. Niet te koud en zeker niet te warm. We lopen lekker door en voor we het goed in de gaten hebben, zit het eerste rondje erop. Vlakbij de start/finish worden we opgewacht door onze vrouwen, die lekker samen met de honden van het zonnetje genieten. Even tijd voor een korte break, die we gebruiken om onze energiebehoefte aan te vullen. Het is belangrijk om de ‘motor’ van brandstof te blijven voorzien. Het menselijk lichaam is n.l. een grote motor die continu energie nodig heeft. Bij een duursporter ligt de lat nog hoger. Hoe meer inspanning er geleverd wordt, hoe hoger het energieverbruik. Ik pak wat wine-gums, een banaan, een sis-gelletje en drink een bidon Cytomax leeg. We gaan snel weer verder en beginnen redelijk fris en fruitig aan het rondje van 12 km. Overigens komen er onderweg voldoende verzorgingsplekken tegen waar we worden voorzien van water, sportdrank en lekker reepjes.

Respect!

Zo lopen we gestaag verder. Hoewel de kilometers onze spieren tarten gaat het nog steeds prima. Onderweg denk ik aan mijn doel: de 42km helemaal uitlopen. Ik probeer verzwikkingen en andere blessures te voorkomen. Onderweg spreek ik enkele andere marathonlopers, waarvan enkelen het erg zwaar hebben door ontstane blessures. Zo spreek ik twee lopers die met een verbeten gezicht aangeven dat ze hun enkels op het gladde parcours hebben verzwikt. Een andere loper heeft zijn broer moeten achterlaten, omdat die door het missen van de voeding zichzelf heeft opgeblazen. Ik blijf me desondanks focussen op het einddoel en probeer elke ronde als een mijlpaal te zien. Zo deel ik de race in hapklare brokken op. Voor mij werkt dat simpelweg het beste.

De support van niet-marathonlopers en vrijwilligers is gedurende de hele dag fantastisch. We zijn door de gele hesjes duidelijk herkenbaar als marathonlopers. We worden met regelmaat aangemoedigd en men vindt het maar wat knap dat we voor zo’n lange afstand gaan. We worden zelfs door de 12km en 18km-lopers geholpen bij lastige obstakels en op het inmiddels drukke parcours krijgen we constant voorrang. Erg prettig en de aanmoedigingen geven ons extra energie. Ik hobbel lekker door en voel kort voor het laatste rondje dat mijn bovenbenen vollopen. Nu oppassen voor kramp. Kort nadat het door mijn hoofd schiet, zie ik bij een eenvoudig obstakel (rij hooibalen) een voor mij lopende marathonloper plotseling kermen van de pijn. Hij heeft kramp in de kuiten. Ik help hem door zijn been strekken en de tenen van zijn voet naar hem toe te buigen. Na een minuut kan hij weer voorzichtig opstaan en vervolgen we samen onze weg. Kort voor de laatste ronde drink ik nog een bidon leeg; eten krijg ik niet meer weg. Op mijn tandvlees start ik mijn laatste ronde. De teller staat inmiddels op bijna 38km en zou later uitkomen op ruim 44km. De Chef Meetlinten van Mud Masters heeft zich kennelijk een beetje verrekend 😉

Obstacle Runners dragen lichte ‘strakke’ kleding en trailschoenen i.v.m. extra profiel

Ondanks de pijn ben ik zo blij als een kind. Nog maar een paar kilometer en dan heb ik het geflikt. Het hardlopen gaat lang zo soepel niet meer. Tegen mezelf zeg ik “al moet ik kruipend over finish, dit ga ik gewoon flikken”. Na een paar zware laatste kilometers komt de finish in zicht. Ik doe de laatste obstakels met de namen ‘Flyer’, ‘Execution’ en ‘Sizzlers’. Moe maar voldaan passeer ik de finish en neem ik dankbaar de Mud Master Marathon medaille in ontvangst. Dit is waar ik voor heb getraind!!

Ik ontmoet mijn makkers die ook redelijk ongehavend uit de strijd zijn gekomen. Terug in het vakantiehuisje neem ik eerst een lekker bad en eet ik een zak chips leeg. Gewoon omdat het kan!