Ik liep tijdens de Halve van Hengelo niet de halve marathon maar een 5 km. Een paar weken geleden merkte ik of spierpijn of overbelasting in mijn voet. Ik nam het zekere voor het onzekere en zette mijn training voor de halve marathon stil. Ook zette ik de afstand van 21,1 km om naar mijn favoriete 5 km. Hoewel ik nog graag een halve marathon wil lopen, is dit niet het moment. Het voelde als een verstandige keuze, maar ik was ook opgelucht. Ik ben en blijf een korte afstandsloper, zeker na de training op de baan waarbij ik 100 en 200 meter heb gesprint. Ik dacht bij mezelf: die halve marathon komt nog wel!
Ik had heel optimistisch mijn korte hardloopkleding gepakt (plus zonnebril), want de dagen voor de wedstrijd was het stralend weer. Ik vond het heerlijk om weer in korte kleding te lopen. Dit was ook de eerste keer dat ik in een hardlooprokje liep. Ik zag het een keer in de winkel liggen en dacht: dat ga ik eens proberen. Ik weet dat ze in Nederland niet altijd makkelijker te krijgen zijn. Ik was in een optimistische bui en vergat een overbroek en een vest mee te nemen. Op de wedstrijddag stapte ik de deur uit en toen had ik spijt van mijn kledingkeuze (hardlooprokje en hemdje). Gelukkig kwam heel voorzichtig het zonnetje tevoorschijn. Ik leende een broek van vest van mijn zus, zodat mijn spieren toch iets warmer waren voor aanvang van de wedstrijd. Hoewel de toeschouwers genoten van het lekkere weer, was het voor de lopers niet ideaal. Het werd al vrij snel warm, zeker bij inspanning.
Bij aankomst haalde ik eerst mijn startnummer op en besloot alvast naar het toilet te gaan, want ik wist dat het een drukke loop zou worden. Ook startten alle afstanden (5, 10, 15 en 21,1 km) op hetzelfde moment, waardoor de start druk was. Alle lopers startten in het FBK-stadion, waar je uiteindelijk ook finishte. Ik stond eerst in het startvak, maar zag dat de snelle lopers een startvak ervoor stonden. Dit was het startvak voor genodigden. Toen zag ik ook niet-genodigden dat startvak binnenstappen. Dat was voor mij het teken om ook van startvak te wisselen. Ik sloot aan achter de genodigden en de koplopers. De vriend van mijn zus stond naast me en hij zou een halve lopen op 4.00 min/km (waarbij hij de eerste km wel iets harder ging), dus ik probeerde de eerste km bij hem te blijven. Dat lukte redelijk. De 5 km splitste zich af en maar een kleine groep voor me ging linksaf (route 5 km). Merendeel liepen de langere afstanden. Ik kon nog tot km drie een tempo van ongeveer 4.00 min/km vasthouden. Daar kwam ik helaas een onverharde weg tegen met her en der kiezelstenen. Ik merk elke keer dat zulke wegen mijn snelheid omlaag halen. Deze ging ook nu omlaag, maar ik wist dat het niet meer ver was dus ik probeerde de ontspanning te zoeken en op hetzelfde tempo door te lopen. Ik wilde de man voor me graag bijblijven, maar dat was moeilijk. Ik liep het overige deel alleen. Ik vind het altijd prettig om achter iemand te blijven plakken (wat soms heel irritant voor de andere loper kan zijn, ik weet het!), want dan kan ik een hoger tempo volhouden. Op een gegeven moment moest ik mezelf eraan herinneren om mijn armen beter in te zeggen. Armen blijven bewegen! Na het onverharde deel probeerde ik me weer iets op te trekken en op een hoger tempo te lopen maar dat was lastig. Het was warmer dan ik had gehoopt en ik werd ook lichtelijk benauwd. Er waren grote stukken waarbij je in de brandende zon liep. Het zuchtje wind maakte het iets beter. De toeschouwers langs de weg moedigden me aan en ook fietsers die ik tegenkwam riepen bemoedigende woorden toe. Ik had erg lekker gelopen en mijn aandacht lag volledig bij de wedstrijd. Bij de finish wilde ik nog gaan sprinten, maar dat werd een kleine versnelling. Ik klokte zelf een tijd van 21.24 min, maar later zag ik dat mijn nettotijd 21.22 min was. Mijn vorige PR lag op 21.23 min. Met een seconde winst op zak was ik toch blij gezien mijn lekkere loop!
