Weer een startnummer voor mijn collectie. Mijn stapeltje startnummers groeit en om de zoveel tijd haal ik het tevoorschijn om te zien hoe ver ik nu ben gekomen. En ja, ik bewaar ze allemaal. In sommige wedstrijden kun je je nummer inleveren voor een paar sportsokken of een tasje vol eten. Of ik dat doe? Soms, maar dan wil ik wel graag mijn startnummer terug. Qua wedstrijden is mijn eerste doel altijd lekker lopen. Pas daarna komt de prestatiedrang naar boven: ik wil graag goed lopen. Ik hoef geen geweldige tijd (zou mooi zijn natuurlijk!). Hoe groter de afstand, hoe meer zenuwen ik voel. Ik ben een korte afstandloper. De 5 kilometer is mijn ding. Ik hoop de 5K onder de 20 minuten te lopen. Dit betekent dat ik er hard aan moet gaan trekken, maar dat heb ik ervoor over..
Op tijd naar bed
Het was donderdag 19 mei 2016 en vanavond om 20:00 was de FBK dubbele mijl. Vanwege mijn werk ben ik op tijd gaan slapen. Ik zit (bijna) dagelijks in totaal bijna 4 uur in de trein, maar binnenkort is mijn woning klaar en wordt mijn reistijd een stuk minder. En dit betekent ook meer trainingstijd (yes!). Ik moest ook op deze wedstrijddag werken, maar ik besloot thuis te werken. Dan heb ik meer rust en hoef ik me niet te haasten voor een wedstrijd. Voor elke wedstrijd ben ik wat gespannen en als ik me moet haasten des te meer. Ik ben daarom ook altijd op tijd bij de wedstrijd (lees: te vroeg). Dus ook deze keer. Ik zocht mijn nummer op de lijst en bekeek wat mijn startnummer zou zijn. Ik haalde het startnummer op en zag dat ik een gele stip op mijn startnummer had. Ik had een hoge streeftijd aangegeven (zo rond de 13 minuten), want ik ga er elke wedstrijd voor. Ik zou in het gele startvak staan. Lopers met een betere (streef)tijd stonden in het rode startvak. Ik ging samen met mijn vriend, maar hij kon zijn naam niet op de lijst vinden. Hij vroeg zich af of hij zich had ingeschreven. Hij meende van wel, maar wist het niet zeker. Nou ja, ik moest lachen maar gelukkig waren we op tijd.
Drukke loop
De FBK dubbele mijl heb ik een keer eerder gelopen (in 2015). Het is een drukke loop en voor reizigers met de auto waren er vaak parkeerproblemen. Deze keer was ik zo vroeg dat parkeren geen probleem was. Deze keer startte en finishte je in het FBK stadion. De tribune is voor een deel gevuld en, ongeacht welke wedstrijd je hebt, de mensen langs de kant maken een wedstrijd magisch. Het maakt niet uit hoe vermoeid ik ben, als ik kijk naar het publiek krijg ik toch weer energie om door te gaan. Mijn vorige 3,2 km kwam uit op 0:14:19, dus daar wilde ik onder. Gedurende de dag rekende ik meerdere malen uit op welke tempo ik moest lopen. De conclusie was elke keer dat ik wel op een heel hoog tempo moest lopen. Soms resulteerde dit in meer zenuwen en moest ik voor mezelf herhalen dat ik gewoon moest gaan lopen.
Inlopen op laag tempo
Ik was op tijd een rondje gaan inlopen. Dit doe ik altijd op een zeer laag tempo om geen extra energie te verspillen, dit gebruik ik liever tijdens de wedstrijd. Het was lekker weer, dus mijn spieren waren al vrij warm. Een kwartier voor de start ging ik in het startvak staan. Ik zette mijn horloge en mijn mp3-speler goed. Ik neem altijd een opzwepend nummer om de eerste kilometer te lopen. Na de start zette ik een hoog tempo in (waarschijnlijk iets te hoog, maar ik dacht: gewoon gaan). Alle lopers moesten het stadion uit en de doorgang was vrij nauw, dus ik moest gas terugnemen. Daar baalde ik van. Waar ik niet op had gerekend was een onverhard stuk. Mijn snelheid ging omlaag en ik baalde dat ik het zo zwaar vond. De 3,2 km was zo voorbij. Ik kan me herinneren dat ik het onverharde stuk heb gehad en daarna sloeg ik weer de straat in die leidde naar het FBK stadion. Het stuk ertussenin voelt als een waas. Dit is een indicatie dat ik lekker gelopen heb. Ik word het tijdens het hardlopen benauwd als ik net boven mijn grens ga lopen, maar deze keer kon ik de benauwdheid redelijk voor blijven.
De route bekijk ik voor de wedstrijd om in te schatten waar ik kan versnellen als ik bijna bij de finish ben. Dit was me deze keer ook gelukt. ’s Avonds merkte ik alleen dat ik tijdens het lopen mijn armen te gespannen heb gehouden (ik was er al een beetje bang voor). Normaliter heb ik hier geen last meer van, maar hier moet ik wel even op gaan letten voor mijn volgende wedstrijd.
De Finish!
Vlak voor de finish zette ik een sprint in nadat ik een andere loper had ingehaald. Maar zij ging ook sprinten. Ze was een stuk jonger en ik legde het net voor de finish tegen haar af. Tegen zulke jonge benen kon ik niet op. Ik heb er nog een vloek uitgegooid tijdens het lopen omdat ik het niet verwachtte. Mijn finishfoto is dan ook niet al te charmant. Ik heb op de dubbele een PR gehaald van 0:13:46, waar ik vrij tevreden mee ben. En een mooie (maar vooral zware) herinneringsmedaille. Dit vind ik altijd een mooi aandenken aan een leuke wedstrijd.
Geef een reactie