De laatste weken ben ik gerichter aan het trainen door met een loopgroep mee te trainen en overige spiergroepen sterker te maken. Ik loop dus per week één à twee keer met een loopgroep mee (erg gezellig trouwens en zeker aan te raden om gemotiveerd te blijven en lekker te trainen!) en de derde training van de week verzorg ik zelf. Ik hoepel nog steeds elke dag met een verzwaarde fitnesshoepel, maar ben ook begonnen met krachttraining. Zondag 21 augustus was dus de aftrap van mijn ‘hardloopseizoen’ en ik liep mee met de Boeskoolloop. Toen ik voor het eerst van deze wedstrijd hoorde, wist ik niet wat boeskool was. Verder dan een koolsoort kwam ik niet. Ik ben opgegroeid in Twente, maar Twentse uitdrukkingen zeggen we vaak niets. Na een korte zoektocht kwam ik erachter dat het ‘witte kool’ betekende. De bijnaam van Oldenzaal is dan ook boeskoolstad, omdat de stad daar vroeger bekend om stond. Twentse namen voor hardloopwedstrijden komen vaker voor, zoals bij de Dom Verdanloop en de Huttenkloasloop. Beide zijn mooie wedstrijden, met een wisselend en uitdagend parcours. Nu las ik laatst dat men de naam van de Huttenkloasloop wellicht wil aanpassen, omdat veel mensen het niet uit kunnen spreken. Dat vind ik wel jammer! Mijn Twents is praktisch even goed (of slecht) als dat van ieder ander die niet uit Twente komt, maar toch is juist de eigenheid van bepaalde wedstrijden iets wat naar voren moeten blijven komen.
Dit was dus mijn eerste Boeskoolloop en ik hoorde dat er voorgaande jaren veel toppers aan mee deden. Ik schatte mijn winkansen niet erg hoog in, maar een top 10 moest lukken. Het was ook de eerste wedstrijd die ik alleen met mijn vriend zou lopen. Twee leden van het ‘vaste’ team (mijn tweelingzus en haar vriend) liepen deze wedstrijd niet mee. Ik had een lange nachtrust achter de rug en dat had ik even nodig nadat ik afgelopen week niet fantastisch had geslapen. Ook merkte ik dat mijn ijzergehalte wat aan de lage kant was. Als hardloper neem ik extra supplementen in, waaronder ijzer en magnesium. Omdat natuurlijke bronnen van ijzer aan te raden zijn, drink ik ook elke dag een half glas bietensap. Een balans tussen deze ijzer en magnesium is belangrijk, want wellicht hebben jullie zelf ook gemerkt dat te veel ijzer je verstopt van binnen, maar dat te veel magnesium de stoelgang juist te makkelijk maakt. Naast ijzer en magnesium slik ik nog andere supplementen, omdat ik ook gluten- en lactosevrij eet. Mijn darmen nemen niet altijd alles goed op, vandaar dat ik ervoor kies om een aanvulling in supplementen te nemen. Afgelopen weekend besloot ik extra ijzer te nemen.
Het weer was redelijk: wat grauw, maar warm. Soms kwam het zonnetje nog even door. Heerlijk! Goed genoeg om luchtige hardloopkleren aan. Hemdje. Kort broekje. Compressiekousen. Muziekje erbij en natuurlijk mijn horloge. Check. De benauwdheid zat er nog een beetje in, dus ik hoopte dat ik er geen last van zou krijgen. Ik voelde iets meer spanning dan voorheen. Het was de eerste wedstrijd na de zomerstop, na mijn verhuizing, na mijn blessure. De vraag was: hoe stond ik ervoor? Stiekem hoopte ik goed, maar dat weet je pas na de wedstrijd. Heb ik lekker gelopen? Heb ik alles gegeven? Heb je je streeftijd gehaald? De mooiste wedstrijden zijn de wedstrijden waarbij je lekker loopt én een mooie tijd haalt. Lekker lopen betekent voor mij dat ik naderhand praktisch niet weet hoe ik van begin tot eind ben gekomen, de herinneringen aan de route zijn dan net gatenkaas. Voor deze wedstrijd durfde ik niet goed een doel te stellen, want ik was bang dat deze te ambitieus was. Ik wilde sowieso een PR lopen, maar om mezelf iets meer ruimte te geven: onder de 22 minuten.
Ik startte om 12 uur. De eerste ronde was 1 kilometer en daarna volgden twee ronden van elk 2 km. De eerste km kwam ik door met 4 minuten. Ik was snel gestart en ik wist dat het te snel was, maar gedurende het tweede rondje kon ik nog enkele vrouwen inhalen. Mijn tempo zakte iets verder af. Elke keer herhaalde ik voor mezelf dat ik niet te ver af mocht zaken. Ik kon dit! De laatste km kon ik iets versnellen, maar erg veel zat er niet meer in. Ik liep een tijd van 21.27 minuten (net twee seconden boven mijn PR) en dit was nog goed voor een tweede plek. Ik had wat vrouwen ingehaald en ik wist dat er niet veel vrouwen meer voor me konden lopen, maar dat er nog maar één vrouw voor me liep… Hé? Dat was een aangename verrassing! Zo af en toe miezerde het wat en gelukkig stonden er bakken water met sponzen langs de kant. Ik heb me twee keer goed nat gemaakt, zodat mijn lichaam wat afkoelde. Ik gaf alles en na de finish voelden mijn benen als blubber. Mijn vriend en tweelingzus ondersteunden me, zodat de chip van mijn schoen geknipt kon worden. Ook pakte de benauwdheid me, die ik tijdens de wedstrijd zelf nog maar net voor kon blijven. Toen ik aan het wachten was, kwam een vrouw met een hoelarokje (noem je het zo?) en een bloemenkrans om haar middel over te finish. Dit gaf de sfeer goed weer: sportiviteit, enthousiasme, maar ook ontspanning. Ik kreeg een mooie bos bloemen een waardebon van Running Center. Wat een geweldige start van mijn ‘hardloopseizoen’! Ik ga hard trainen, op tijd rust pakken en mijn uiterste best doen om mijn doel (5 km onder de 20 minuten) te bereiken. Al duurt het nog een jaar, twee of vijf jaar: ik ga ervoor.
Geef een reactie