BEST STOER!


Tips: 
  • download: e-book "hardlopen in 5 stappen"
  • download: hardloop-en fitnessschema's
  • koop: hardloopkleding en accessoires
  • volg ons op instagram & facebook

Het is vandaag zondag 6 september 2020. Vandaag zou ik mee doen met de obstacle run van de YU MAN RACE. Dit is wat voorheen de Strongmanrun en Strongsisterrun was. Maar, je raadt het al, de race is uitgesteld naar volgend jaar, naar een hopelijk corona-onder-controle-tijdperk.

Dit jaar zou ik zelfs nog enigszins voorbereid aan de start verschijnen. De hele zomer ben ik namelijk gedrild middels het female force programma van de YU MAN RACE in samenwerking met Werken bij Defensie.

In het voorjaar zag ik opeens ongeveer de volgende tekst op mijn beeldscherm langskomen:

“…tegen stigma dat alleen hele sterke of stoere vrouwen een obstacle run kunnen doen. Wij willen samen laten zien dat Defensie en de YU MAN RACE juist het beste in vrouwen naar boven kunnen halen. 100 vrouwen, 50 dagen.. enz”.

In mijn woorden: “Wij kunnen echt elke vrouw klaarstomen voor een obstacle run.” Ik ben een vrouw! Ik hou van ostacle runs! Je snapt het, gelijk aangemeld. Nou moet ik er eerlijk bij vermelden dat mijn Hollandse gierigheid ook wel een beetje mee heeft gespeeld. De bijdrage voor het programma was 100 euro. Daarvoor kreeg je niet alleen een kick off dag, 50 dagen begeleiding en nog een terugkomdag, maar ook een volledige outfit, inclusief saucony schoenen. Nou, dat rekensommetje was snel gemaakt, snel aanmelden, want er was maar plek voor 100 vrouwen.

Vol vertrouwen ging ik, ongeveer 50 dagen geleden, richting de kick off dag. Dit was voor vrouwen zoals ik, nog net niet sterk en fit genoeg voor een obstaclerun, maar bereid om klaargestoomd te worden. Ai, mijn veronderstelling was net niet helemaal juist. Opeens zag ik allemaal stoere topfitte vrouwen, en dan heb ik het niet alleen over de dames van defensie die meededen. Nee, iedereen leek wel een compleet ervaren obstaclerunner en survivaller te zijn. En daar stond ik dan tussen, nog geen enkele monkeybar waardig. Maar he, je kent me, ik ben de schaamte snel voorbij, dus maar gewoon vol overgave meedoen. Nulmeting (push ups, burpees) stormbaan, informatie, before foto. Nu vooral niet mijn buik inhouden op de foto, dan lijkt de volgende al een hele verbetering..
Al snel merk ik dat je voor obstacle runnen meer nodig hebt dan een beetje kunnen hardlopen. Daar merk ik dus ook waar ik nog wat training nodig heb. Kracht! Mijn armen zijn nog spaghettislierten (al is die vergelijking niet helemaal perfect, want spaghettislierten zijn dun). Op de stormbaan merk ik het zeker. Over muurtjes klimmen, jezelf optrekken, het wordt steeds lastiger. Gelukkig is er steun van de overige dames. Ze schreeuwen me over de muren heen. Door de in acht te nemen corona afstand kan ik niet over muurtjes getrokken en geduwd worden, zoals ik tot nog toe over muurtjes kwam in obstacle runs, maar de aanmoedigingen als “je kan het! zet je voet daar!” blijken absoluut te werken. De spierpijn in mijn hele bovenlichaam is de dagen daarna enorm. In deze tijd is het vaak handen wassen, maar ik kan nog geen zeeppompje indrukken..

Enkele weken later is de terugkomdag. Kijken hoe we er nu voor staan richting 6 september, de dag van de run. Middenin de hittegolf en één ding is mij duidelijk. Liesbeth en hitte gaan niet goed samen. Hoeveel push ups en burpees ik nu red is niet te vergelijken met de nulmeting, het is mij te heet. Heerlijk puntje van de dag is het van een brug de Midden Regge inspringen. Beetje verkoeling en best stoer. En nu weer thuis verder trainen voor 6 september. Er is een speciale app, die ik hiervoor kan gebruiken. Ik ben echter oud en koppig, dus laat mij niet graag door mijn telefoon vertellen wat ik moet doen. Ik train lekker zelf.
Helaas gaat de race vandaag niet door, waar we zo hard naar hebben toegewerkt. Maar niets doen hoeft nu natuurlijk ook niet. Dus ben ik vandaag toch nog sportief geweest. Een stadse obstacle run vanuit de voordeur, van speeltuin naar speeltuin, onder luid gejuich (misschien gelach) van massa’s (of misschien een enkele) buurtkinderen. En ik was zomaar één monkeybar waardig. Daarnaast heb ik nu nog iets meer dan 50 dagen om me klaar te stomen, dus red ik bij de YU MAN RACE volgend jaar misschien wel de overkant van de monkeybar.

Tip: op de website van YU MAN RACE lees je meer over hun races.

2 reacties
  1. Tom zegt

    Leuk geschreven Liesbeth! We hopen je uiteraard volgend jaar vol goede moed te zien aan de start van de YU MAN RACE 2021 en als het weer mogelijk is bij het FEMALE FORCE PROGRAMMA 🙂

  2. Mariken zegt

    Top verhaal en ik weet zeker dat je volgend jaar een leuke dag gaat hebben bij de race, hoeveel monkey bars je ook haalt

Laat een reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.