Hoeveel keer kan je kapot gaan in een wedstrijdje.
De ronde van west, een leuke loopje zo midden in de zomer, zomer?, ja het is toch echt zomer.
Gelukkig voor de organisatie zat het weer dit jaar wel mee, sterker nog het was best nog warm deze avond, ik vind het prima, 19 graden en een heerlijk zonnetje.
Deze keer een hoop supporters meegenomen. Jan Elly, Patricia, Esmeralda, Brian en Romy, het maakt het toch allemaal net wat leuker. Ook een hoop mensen van PAC, zelfs mijn eigen loopgroep was goed vertegenwoordigd met Renee als enige dame die haar eigen P.R. had verbroken met Chris de trainer als haas. Super toch?
Nu mijn beleving, de 10 km lijkt niet ver als je gewend bent aan marathons en de daarbij behorende trainings-duurlopen, maar de 10 km lopen net onder je omslagpunt is toch andere koek, het ligt heel dicht bij elkaar. De vorige 10 km was ik totaal leeg op de 7 km. Dat moest dus anders.
Het tempo moest zijn 4:30 dus niet te snel gaan in het begin, het lukt aardig openen met 4:26 vervolgens 4:29 per km.
De route is gemeen, we lopen langs een dijk, bij elke zijstraat lopen je een fel stukje omhoog en daarna weer omlaag. Ik weet het nog van vorig jaar, ze doen pijn.
Tor een km of 6 gaat het goed, ik zit op schema, voor mij loopt een man in mijn beoogde tempo, dat is prettig. KM 7, ik krijgt het weer loodzwaar, ik gaat verrot, oorlog in mijn hoofd, toegeven dat dit te hoog gegrepen is? Of iets rustiger lopen tot mijn hartslag weer iets zakt, even bijkomen. Nog maar 2,5 km we zijn er bijna, nog steeds op schema voor mijn doel, onder 45 minuten lopen. Ik loop nog steeds, weer een beetje klimmen, dus nog 1x diep dus weer even stuk gaan.
Met nog 2 km zien we de weg links die naar de finish gaat, wij moeten echter eerst nog ff 800 meter verder, daar een lus in om weer terug te gaan, nog 1 klim die doen we vol gas, wetende dat de laatste 400 meter in het begin goed naar beneden gaat, nog 1 keer de hoek om en dan nog 100 meter, nog 1x versnellen. Het zit erop, ik zie op de klok 44:50, daar gaat nog iets van af. Dus 44:40 is de eindtijd.
Op de finish staan mijn supporters, waarschijnlijk toch een extra motivatie om diep te gaan.
Wel gehoopt maar niet verwacht. Onderweg veel twijfel, redt ik het nu of wacht ik op een volgende keer, afgelopen zondag nog een duurloop gehad van 28 km, de volgende keer maar niet zo’n zware training doen voor een wedstrijd, dus best druk in mijn hoofd tijdens het lopen. Na de finish blij met mijn P.R. een tijd van onder de 45 minuten had ik op gehoopt maar zeker niet op gerekend, kan het nog sneller? Wie weet, ik zou dan op pure snelheid moeten trainen, echter blijf ik de marathon toch de grootste uitdaging vinden.
Na afloop wordt ik opgevangen door mijn supporters, we gaan even wat drinken, maar eerst even mijn hardloopgroep feliciteren met hun resultaat, 2 ruim onder de 45 minuten, super knap.
Een paar net na de 45 minuten. PR’s zijn verbroken dus de meeste zijn trots en de felicitaties gemeend. Ik neem afscheid van de groep en gaat even naar het terras, daar staat een heerlijke pils op mij te wachten, mijn vakantie is begonnen.
