Heideloop (verslag)


Tips: 
  • download: e-book "hardlopen in 5 stappen"
  • download: hardloop-en fitnessschema's
  • koop: hardloopkleding en accessoires
  • volg ons op instagram & facebook

Het was even stil geweest maar eindelijk weer een wedstrijd. Ik had gehoopt flink te kunnen trainen in de vakantie, maar door ziekte en allerlei andere zaken lukte het niet zoals ik had gepland. Het was tijd voor een wedstrijd, dus ik besloot me in te schrijven voor de Heideloop. Ik liep 15 km. Dit werd een goede stok achter de deur to step up my game. Afgelopen week had ik voldoende kilometers in de benen, dus ik ging er met vertrouwen heen. Mijn laatste duurloopje was donderdag (16,5 km). De laatste 3 km werden erg zwaar, maar ik was blij met deze loop zodat ik me ook mentaal kon instellen op een langere afstand. Vrijdag werd mijn rustdag. Ik probeerde wel in beweging te blijven om niet stijf te worden.

Op zaterdagochtend stond ik op tijd op om te ontbijten en mijn spullen te pakken. Ik had afgelopen week nieuwe korte broekjes gekocht die ik ging uittesten. Ik merk nu ik langer loop minder hardloopkleding draag (vaker korte broekjes en hemdjes). De autorit naar Nunspeet duurde 1,5 uur. Of ik verwachtingen had? Ja en nee. Het liefst wilde ik er vol voor gaan. Lekker knallen en alles eruit halen wat erin zit. Dat is immers mijn loopstijl. Daarentegen wist ik niet of mijn lichaam daar klaar voor was met deze afstand. Ik besloot me te richten op mijn uithoudingsvermogen en vlak lopen. Ik zou gezellig samen met mijn zus gaan lopen. Idealiter wilde ik de laatste kilometers versnellen (dit is iets wat me op de kortere afstanden niet lukt).

Er stonden relatief weinig lopers bij de start. Ik ben natuurlijk gewend dat er honderden lopers staan, maar deze keer was het een klein clubje voor zowel de 10 km als de 15 km. De 5 km startte 30 minuten eerder. In de ochtend regende het heel hard. Ik had mijn tas gepakt met extra droge kleding, een handdoek en een paraplu. Eenmaal op locatie (midden op de heide natuurlijk!) was het droog en begon de zon te schijnen. Mijn keuze voor een kort broekje en een hemdje was goed. Bij de start had ik wat kippenvel omdat ik het fris kreeg, maar ik wist dat ik snel genoeg warm zou worden. Ik liep deze keer met mijn zus mee en we deden het rustig aan. Zij trainde voor een 30 km en liep deze loop als training. Ik besloot hetzelfde te doen. De eerste 6 km was ik aardig gefrustreerd. Ik moest me erg inhouden. Plus dit tempo lopen zou goed zijn voor mijn uithoudingsvermogen, waardoor de kortere afstanden op den duur ook beter gaan. Toch vond ik het erg moeilijk om me in te houden. Na een tijdje kwam ik er redelijk in en kon ik meer op de omgeving letten. Alle paden waren onverhard en onregelmatig. Sommige ook erg smal, waardoor je goed uit moest kijken waar je liep. Bijkomend voordeel: waar je ook om je heen keek…een en al natuur! Ook waren er flink wat hoogteverschillen in het eerste gedeelte van de route.

heideloop-2017

Na 10,5 km had ik het erg warm en ik vermoedde dat er ergens een waterpost stond (rond de 5 km stond ook een waterpost). Na een paar slokken water gooide ik de rest over me heen om af te koelen. Nog geen minuut later begon het te regenen. Hierdoor koelde ik meer af (erg fijn!). Ergens tussen 11-12 km stapte ik mis en ging door mijn enkel. Ik bleef overeind staan en liep door. Eerst maakte ik me erg zorgen. Kwam ik zo wel over de finish? Is er iets verrekt? Het was pijnlijk, maar ik merkte dat het bij elke stap minder pijnlijk werd. Ik was erg opgelucht. Daarna merkte ik dat ik het zwaar begon te krijgen. Hoewel het tempo prima vol te houden was, vond ik de afstand nog steeds ver. Ik moest even wat moed verzamelen om aan mijn versnelling te beginnen. Rond 12,5 km liet ik mijn zus achter en ging ik sneller lopen. Mijn horloge piepte dat het geheugen vol was. Dit betekende dat ik op gevoel moest gaan lopen. Ik was er een beetje huiverig voor, want ik wil vaak te hard gaan. Deze laatste 2,5 km liep ik nagenoeg alleen. Ik passeerde twee lopers. Mijn gevoel zei dat ik er bijna moest zijn. Ineens herkende ik de route (hier hadden we de heenweg ook gelopen). Ik passeerde de wildroosters, waar een mat overheen was gelegd, en kreeg de finish al in zicht. Ik verhoogde mijn tempo iets en kwam met een sprint over de finish. Naderhand had ik geen last van mijn spieren en ik wil volgende jaar zeker weer van de partij zijn. Dan wordt het toch een kortere afstand (5 of 10 km).

Lees ook:
Laat een reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.